DETAYLAR
Gastronomi Festivalleri ›
Yöresel Ürünler
Önceleri tedavi amaçlı kullanılan daha sonra ise gelenek haline gelen Mesir’in ortaya çıkışı hakkında çeşitli inanışlar bulunmaktadır.Osmanlı Padişahı Yavuz Sultan Selim’in eşi, Muhteşem Süleyman olarak tarihe geçen Kanuni Sultan Süleyman’ın Annesi Hafsa Sultan Manisa’da iken bir ara hastalanır. Hastalığına çare bulunamayan Sultan’ın yaptırdığı Sultan Camii Medresesinin başına getirilen Merkez Efendi bikri ve baharatların karışımından oluşan bir macun hazırlar. 41 çeşit baharat karıştırılarak hazırlanan bu macunu yiyerek sağlığına kavuşan Hafsa Sultan hastalara bu macunun verilmesini ister.Halktan gelen isteğin artması üzerine, kâğıtlara sardırılan macunun kendi yaptırdığı Sultan Camii’nin kubbe ve minarelerinden halka saçılmasını buyurur.
Halk her yıl 21 Nisan günü Sultan Camii’nin önünde kendiliğinden toplanır ve böylece Manisa Mesir Şenlikleri doğmuş olur. (1539)O günden bu güne onbinlerce insan Sultan Camii etrafında toplanır, doğanın uyanışının, baharın gelişinin, bereket ve bolluğun başlangıcının sevincini yaşar. Günümüzde şenlikler sırasında uygulanan program uyarınca çeşitli kültürel ve sportif faaliyetler sergilenmekte, açılan Mesir Sanayi Fuarı’nda Manisanın iktisadi ve sosyal yaşantısına canlılık getirilmektedir.Mesir’in ÖzellikleriMesir macununun çok faydalı olduğu, hastalara şifa verdiği, bir efsane olarak Anadolu’da yayılmıştır.
Genel özellikleri, beden ve ruh sağılığına şifa olması, hoş lezzeti ve kokusudur. Diğer özellikleri arasında ağrılara, sancılara, soğuk algınlıklarına, hazımsızlıklara, iştahsızlıklara ve ağız kokusuna karşı kullanılmasını sayabiliriz. Ayrıca halk arasındaki inanışa göre; macundan yiyen kimseyi bir yıl boyunca zehirli hayvanların sokmayacağına inanılır.
Nevruz günü en ağır hastalar bile yese iyi olurlar. Çocuk hastalıklarına da faydalı olduğu söylenir.Mesir’in hazırlanışında kullanılan 41 çeşit baharat şunlardır;Zencefil, Zulumba, Kremtartar, Kişmiş, Kebabiye, Havlican, Hindistan Cevizi, Anason, Yenibahar, Hiyerşambe, Çamsakızı, Zağfran, Üdül Kahr, Çöpçini, Hardal, Eksir, Karanfil, Çivit, Meyan Balı, Tiryak, Sarı Helile, Raziyane, Kimyon, Zerdeçal, Tarçın Çiçeği, Karabiber, Çörek Otu, Darıfülfül, Ravend, Limon Tuzu, Kakule, Şamlı, Vanilya, Şeker, Günbalı, Hindistan Çiçeği, Limon Kabuğu, Galanda, Tekemercini Tohumu ve Portakal Kabuğu’dur.
