Derinin, demirin, hamurun, çamurun ve mermerin hayat bulduğu ilçe Karacasu… Karacasu hemen her yerde, her platformda bu sloganını kullanmaktadır. Bu slogan bölgenin ekonomik faaliyetlerini, yöresel zenginliklerini özetlemektedir. Çamurun hayat bulduğu çömlekçilik, deriyi işleyen tabakhanecilik, demirin bıçak, balta, orak olduğu demircilik, hamurun lezzet bulduğu pidecilik en önemli yöresel ekonomik faaliyetlerimizdir. İlçe, Menderes Ovası´na açılan Dandalaz Vadisi´nde, Karıncalıdağ´ın eteklerinde yer alır. 6000 yıllık tarihi olan ilçemizin Belediyesi 1867 tarihinde oluşturulmuştur. Yukarıda saydığımız faaliyetlerin yanı sıra ilçemizde, tarım da önemli bir ekonomik koldur. Tarım ürünü olarak elma, zeytin, tütün ve nar bolca yetiştirilir. İlçemizde kalitesi yüksek ve içinde yabancı madde barındırmayan zeytinyağı da son yıllarda bolca üretimi yapılan bir ürün olmuştur. İlçemizdeki tarımın dikkat çekici önemli bir özelliği tarım ürünlerinin doğal kaynak sularıyla ve fazla zirai ilaç kullanılmadan yetiştirilmesidir. Karacasu Doğu Menteşe dağlarından olan Karıncalı dağın kuzey doğu eteğinde kurulmuş şirin bir ilçedir. Önceleri Karya (Karia) sınırları içinde kalan bölgenin Afrodisias´ta yapılan kazılarda ortaya çıkan buluntular ışığında ilk yerleşimlerinin Geç Neolitik döneme kadar indiği bilin­mektedir. Bölge; zamanla çeşitli devletlerin egemenliğine girmiş, Roma imparatorluğu­nun yıkılmasıyla Doğu Roma (Bizans) hakimiyeti altında kalmıştır. 1071 Malazgirt Meydan muharebesinden sonra Selçuklu akınları karşısında Latmos Körfezi (Bafa Gölü) ve Men­deres Vadisindeki Keşişler bölgeyi terk etmişlerdi. Batı Anadolu´nun Türkleşmesi Türkle­rin buraya siyaseten hakim olmalarından daha önce başlamış, dervişler ve şeyhler Müslümanlığın yayılmasına hizmet etmişlerdir.Türkler´in Anadolu´ya ilk gelişlerinden itibaren Bizans halkı ile Türk halkı asla ne dini ne de milli herhangi bir kin duymadan birbirlerinin içlerine girmişler, çoğu ihtiyaçlarını kendilerinden olmayan tebalardan temin etmişlerdir. Şüphesiz bu sayede birbirlerinin adet ve geleneklerine alışmış bulunuyorlardı. Bu halin Türkler´i Bizans endüstrisinin birçok mamullerini kullanmaya alıştırdığı gibi, Rum ustalarını da Türk müşterilerinin hoşuna gidecek mal üretmeye teşvik etmiştir. Bu durumun tabii bir neticesi olarak sınır boylarında kurulan pazarlarda iki tarafın halkı da katılarak mallarını birbirlerine arzediyorlardı. Karacasu Ege bölgesindeki en eski Türk yerleşim yerlerinden biridir. XVI. Yüzyılda Anadolu´da Oğuz boylarına ait yer adları listesinde Eymir ve Yazır boylarına ait Aydın´ın Yenişehir kazasında aynı boy adlarına sahip iki köy vardır. Yazır köy 48 vergi nüfusuna Eymir (günümüzün Ataeymir beldesi) köyü ise 85 vergi nüfusuna sahiptir. 937/530 tarihli Muhasebe-i Anadolu defterinde Karacasu Köyü (karyesi) Yenişehir kazasına bağlı bir köy olarak geçmektedir.