Küçük ve Büyük Çekmece gölleri arasını yeşilliklerle donattıktan sonra kah küçük tepelerden kah kıyısından,denizin maviliklerine eşlik ederek Tekirdağ´a kadar uzanan bu coğrafya bağrında,etrafı büyük üzüm bağlarıyla çevrilmiş minik köyleri taşıyordu. İstanbul´un en güzel şarapları bu bağların üzümlerinden yapılır,konuklara sunulurdu. Yeşilliklerin aralarından fışkıran sular küçük küçük derelerde buluşur,derelerin serin sularında çocuklar,zıplayan balıklarla oynarlardı. Üzüm bağlarının tadını Marmara Denizi´nin kokusuna katmak isteyen İstanbul´un Trakya´lı konuklarının giriş, Rumeli ovalarına uğurlanan İstanbul yolcularının kuzeydeki çıkış kapısı güzergahında olan bu arazi,19.yüzyılın başlarında Ekrem Ömer Paşaya ait bir çiftlik arazisidir. Döneme yakın tarihli haritalarda Eşkiyüz olarak ta geçen bölge Ömer Paşanın varisleri Eskinozgiller´den dolayı Eşkinoz Çiftliği olarak anılır. 20.yüzyılın başlarında ise 40 haneli bir köy olur Eşkinoz Çiftliği. Köyün nüfusunu Eşkinozgiller´in ya da yakın çiftliklerin çalışanları oluştururdu. Cumhuriyet döneminde Romanya ve Bulgaristan´dan gelen göçmenlerin bölgeye katılması,giderek artan nüfus, Eşkinoz´un Sultançayı ile buluşan bu derelerini yüzülmez,sularında balıkları yaşayamaz hale getirdi. Daha sonraki yıllarda iç göç dalgası da bölgeye yerleşince,kıt olanaklı bu alan her tür istismara açık bir yerleşim yeri oluverdi birdenbire. Bu durum gelecekte yüksek sesle ifade edilecek olan "Yokluklar Tarlası" adını işliyordu sanki. Eşkinoz adı 1967 yılında Esenyurt olarak değiştirildi.